Vocaloid

Syntezator Śpiewu

Często zdarza się, aby osoby dopiero co wkraczające w świat 2D, mylą Vocaloid z anime. Specjalnie dla tych osób piszę tego posta. Vocaloid to syntezator śpiewu, stworzony przez firmę Yamaha, pozwalający użytkownikowi na stworzenie własnego przebiegu śpiewów, potocznie potocznie zwanego piosenką.

Pierwsze wydanie wyszło w 2004 roku składając się na tzw. Vocaloid - pierwszej generacji. W tej wersji mogliśmy tworzyć śpiew posługując się pięcioma "postaciami" w wersji japońskiej, oraz angielskiej. Jako ciekawostkę warto dodać iż fani syntezatora stworzyli postacie do każdego głosu, dostępnego w Vocaloidzie, z czasem szał ogarnął więcej osób, zaczęli oni tworzyć własne "głosy" i na podstawie nich kreować jeszcze więcej utworów!

Najbardziej znaną postacią z Vocaloidu jest niebieskowłosa Hatsune Miku. Właściwie nie wiem, czemu to ona jest twarzą Vocaloidu, według mnie każda postać jest naprawdę świetna :)

Nieszczęsna "Amnezja"

Niepamięć 

Anime które na dzisiaj wybrałam nazywa się "Amnesia", tytuł raczej rzadko słyszany. Opowiada ono o dziewczynie, która straciła pamięć. Nastolatka budzi się w kawiarni w stroju kelnerki, nie pamięta jak się nazywa, a ni kim są otaczający ją ludzie. Zdezorientowana dziewczyna nie wie co robić... Nagle słyszy głos duszka Oriona, którego jak się okazuje widzi tylko ona. Śmieszny stworek, mówi jej, że przez przypadek wpadł na nią, co skutkowało połączeniem ich dusz. Złączenie to było na tyle silne, że wyparło całkowicie pamięć niewiasty. Orion tłumaczy jej, że nie może dac po sobie poznać, że zapomniała o całym życiu, ponieważ zwykłe leczenie w szpitalu niczego jej nie da, jedynym rozwiązaniem jest spędzanie jak największej ilości czasu z bliskimi, ponoć (jak twierdzi Orion) to powinno jej pomóc.

Anime w moim odczuciu nie jest niczym nadzwyczajnym. Taka tam przyjemna historia o poszukiwaniu swojego życia (dosłownie). Co ciekawe jej poszukiwania odbywają się w wielu światach, przez co dziewczyna dowiaduje się o sobie różnych, często niepowiązanych z sobą rzeczy.

Amnesia to dość ciekawe anime, chodzi plotka iż powstało na podstawie gry, której celem jest przywrócenie pamięci głównej bohaterki, a na końcu pomoc w wybraniu dla niej partnera (jak w każdym shojo-haremie).

Mundurki w Japonii

WIDOCZNOŚĆ TO PODSTAWA!

Główną widoczną różnicą pomiędzy szkołami w Polsce, a Japonii są mundurki, na które się składają dwa pełne zestawy (sezonowe: jeden zestaw na lato, drugi na zimę).

Mundurki w niektórych szkołach podstawowych nie obowiązują, a zastępują je jaskrawe czapeczki (aby dziecko było widoczne na jezdni). Natomiast w gimnazjach i szkołach średnich są one obowiązkowe, bo pokazują do jakiej szkoły uczeń przynależy. Wiele uczennic mówi, że popierają pomysł mundurków w szkole, jak tłumaczą nie mają problemu z wyborem ubioru przed szkołą :)

Na mundurek dziewczyny składa się tartanowa spódniczka, koszula, marynarka i krawat, a na mundurek chłopca składa się koszula, krawat, marynarka (i u dziewczyny i u chłopca z widocznym godłem szkoły).

No Game No Life

Piękna sceneria!

No Game No Life jest tytułem w ostatnim czasie naprawde popularnym, wiele osób o tym mówi i wyraża w znacznej większości pozytywne opinie. I ani trochę się nie dziwię. Świetna kreska, ciekawa fabuła, humor, oraz ten przeuroczy kolorowy świat...

Niepokonani

Owe anime opowiada o historii dwójki rodzeństwa Shiro (11 lat) i Sora (18 lat) , którzy zrezygnowali ze szkoły na rzecz gier i cyber świata. Oboje świetni, niepokonani gracze (krążą o nich nawet legendy), są znudzeni światem rzeczywistym, niemal jak na ich wezwanie dostają wiadomość od tzw. "Boga". Biorą udział w jego grze, oczywiście jak zawsze wygrywają, co skutkuje, tym, że oboje w magiczny sposób nagle przenoszą  się do świata fantasy.

Światem włada młody Bóg Tet, który opisuje im 10 prostych zasad, którymi rządzi się jego świat, oraz po krótce opowiada stosunki między 16 rasami żyjącymi na świecie. W każdym razie wszystko sprowadza się do tego, że wszelkie konflikty (nawet na tle rasowym) rozwiązuje się poprzez gry, zamiast walk.

KATAKANA

Pismo Japońskie - Sulabariusz KATAKANA

Katakana podobnie jak hiragana składa się z 46 symboli. Wspołcześnie jest stosowany przez Japończyków do zapisu słów obcego pochodzenia. Jest to niezwykle znaczące, ponieważ wiele dziedzin z życia (moda, motoryzacja, prasa, media, informatyka itp.) zawiera zapożyczenia, głównie z języka angielskiego. Katakana, więc jest stosowana do jak najwierniejszego oddania brzmienia słów obcego pochodzenia.

Jest ona również stosowana do zapisu wyrazów dźwięko naśladowczych, taka ciekawostka . (^-^)

HIRAGANA

Pismo Japońskie - sylabariusz HIRAGANA

Hiragana jest sylabariuszem składającym się (współcześnie) z 46 symboli. Powstał (wraz z Katakaną) z ideogramów.

Na samym początku hiragana była traktowana jako sylabariusz kobiecy, lecz obecnie używamy go do zapisu końcówek gramatycznych, przedrostków, oraz przedrostków, do japońskich słów, które nie mają swojego odpowiednika w zapisie kanji, lub do objaśnienia wymowy danego znaku kanji.

Moje początki z K-POP'em

muzyka zaraźliwa i poruszająca

W przeciągu ostatnich kilku miesięcy poznałam pewną dziewczynę, która jest ogromną fanką k-pop'u. Na początku nie byłam przekonana czy warto się z tym zjawiskiem zmierzyć, no ale cóż, za jej namową się przełamałam i spróbowałam. Ani trochę nie żałuję swojej decyzji, wręcz głupio mi, że tak długo zwlekałam.

Jednym z pierwszych zespołów, których zaczęłam słuchać byli SHINee (czyt. szajni). Muzyka łatwa, przyjemna, z początku niczym się nie wyrużniająca. A jednak po pewnym czasie zaczęłam nie widzieć, a czuć różnicę pomiędzy naszym, a koreańskim pop'em. Nie jestem w stanie dokładnie tego opisać, po prostu bardziej na mnie działa k-pop, bardziej budzi do życia i sprawia, że aż chce się tańczyć. Naprawdę miłe uczucie :) hah

Następny w kolejności był Trouble Maker, na którym chciałabym się dzisiaj skupić. Jest to duet znanej i kochanej Hyuny oraz przystojnego i seksownego Jang Hyun-seung'a. Razem stworzyli w moim odczuciu coś wybitnego, jedna piosenka pełna niewypowiedzianego bólu, a druga żalu, obie zamknięte w poruszających, niemal klubowych rytmach. Warto spróbować obu ("Now" oraz "Trouble Maker"), gdyz poruszą one każdego fana koreańskiego pop'u.